خدا کیست و کجاست؟؟

سوال مردی یهودی که از یمن به کوفه آمد تا سوال خود را از علی بن ابی طالب امام اول مسلمانان بپرسد سوال او این بود .

آیا می شود در مورد خدای خود برای من سخن بگویی..من از تو می خوام تو خدای خود را آن قدر روشن و واضح توصیف کنی که گویا ما اورا می بینیم.

و امام اول مسلمانان علی بن ابی طالب این گونه پاسخ می دهند:

«ستایش خدایی که او همواره اول ونخستین است بدون آن که آفریده شده باشد.همواره بوده است و خواهد بود.او هرگز با چیزی آمیخته نیست و هیچ کس نمی تواند ذات او را به خیال خود آورد.

او جسمی ندارد تا دیده شود او هیچ اجزایی ندارد او آفریده نشده است و برای همین صفات آفریده ها را ندارد و هرگز دیده نمی شود.

مبادا خیال کنی که او اول نبوده و بعدا آفریده شده است،او همواره بوده است و خواهد بود.عقل ها در حیرتند که او چگونه آفریده ها را آفرید.

او همواره و همیشه بدون مکان بوده است و با دگرگونی روزگار از بین نمی رود و از حالی به حال دیگر تغییر نمی کند.

او از پندارها و خیالها به دور است .از همه آفریده های خود والاتر و بالاتر است یگانه است و دانای غیب ها و اسرار است.

او هرگز به حواس بشری درک نمی شود،دیده ها اورا نمی بینند واندیشه های بشری نمی توانند به ذات او پی ببرند،او هیچ نمونه ای ندارد به هیچ چیز شبیه نیست،زیرا هر چیزی که نمونه داشته باشد و به چیزی شبیه باشد ،آفریده شده است و خدا آفریده نیست،بلکه آفریننده است.

او با آفریده های خود متحد نمی شود و برای همین نباید بگویی که او آفریده های خود است.

او از آفریده های خود متحد نمی شود و برای همین نباید بگویی که او در آفریده های خود دور است.

هیچ جایی از او تهی نیست و برای همین نباید سوال کنی که او کجاست.

او به آفریده های خود نزدیک است و این نزدیکی به معنای این نیست که به آفریده های خود پیوستگی دارد.او از آفریده های خود،به گونه ای دور نشده است که خیال کنی از آنان جدا مانده و از آنان خبری ندارد.

او از رگ گردن به ما نزدیک تر است،او از خود ما به ما نزدیک تر است.او از شباهت به هر چیزی به دور است.

او آفریده های خود را از« هیچ »آفرید،آری. او آفریده های خود را از چیزهایی که قبلا وجود داشته اند،نیافریده است.خدا بود و هیچ چیز نبود و سپس او از هیچ آفریدن را آغاز کرد.

وقتی بندگان او را اطاعت می کنند هیچ سودی به او نمی رسد،او دعای بندگان خود را اجابت می کند ،بخشش او ،هرگز او را تهی نمی کند،کرم او بی انتهاست.او توبه خطاکاران را می پذیرد و خطای بندگان خود را می پوشاند.»